مقدمه: از نظر بالینی پلاک دندانی به عنوان یک ماده ی سفید یا زرد رنگ متمایل به خاکستری، قابل انعطاف و دارای ساختار مشخص تعریف می شود که نقش به سزایی در آغاز بیماری های پریودنتال دارد. پروپولیس ماده ای می باشد که خاصیت آنتی باکتریال و ضدالتهاب دارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان اثر این ماده بر پلاک باکتریال والتهاب لثه بود.

مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی با الگوی متقاطع بر روی 20 نفر دانشجوی دندانپزشکی صورت گرفت. تمامی افراد بعد از معاینه لثه از خمیردندان های دارای پروپولیس وبدون پروپولیس هر کدام به مدت دو هفته استفاده کردند.میزان پلاک و التهاب لثه، توسط شاخص لثه Sillness and Loe  و شاخص پلاک Sillness and Loe در ابتدا (زمان صفر) و دو هفته بعد از استفاده از هر دو خمیردندان ارزیابی شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون t مستقل و زوجی انجام شد.

یافته ها:با توجه به آنالیز داده ها، میزان پلاک ایندکس (PI) در هر دو گروه بعد از استفاده از خمیردندان ها یکسان بود؛ اما در میزان ایندکس لثه (GI)، خمیردندان پروپولیس و خمیردندان بدون پروپولیس متفاوت بودند.

نتیجه گیری: پروپولیس اثر چندانی روی میزان تجمع پلاک باکتریایی نداشت؛ اما ترکیب خوبی برای کاهش میزان التهاب لثه بود.

مقدمه: برای حصول یک درمان ریشه موفق، کلینیسین بایستی از آناتومی کانال و تنوعات آن آگاه باشد. مشاهده پره مولرهای مندیبل با سه کانال نادر است و شیوع آن 46/0 درصد گزارش شده است.کانال های اضافی یافت نشده یکی از دلایل اصلی شکست درمان ریشه می باشد.

گزارش مورد: این گزارش، تشخیص و درمان اندودنتیک یک پره مولر دوم مندیبل سه کاناله با دو اوریفیس در باکال و یکی در لینگوال و همچنین یک پره مولر اول مندیبل سه کاناله با دو اوریفیس در لینگوآل و یکی در باکال را شرح می دهد.

نتیجه گیری: مطالعات مختلف شیوع کم پره مولرهای مندیبل با سه کانال را گزارش می دهند، لذا ارزیابی دقیق هر دندان بهوسیله معاینات رادیوگرافیک و بالینی، استفاده از ابزارهای بزرگنمایی، فایبر اپتیک و رنگ آمیزی جهت شناسایی و دسترسی به کانال های اضافه، مورد نیاز است.

ﻣﻘﺪﻣﻪ: ﺗﺨﻤﻴﻦ دﻗﻴﻖ ﻣﻴﺰان اﺗﻼف ﺧﻮن ﺣﻴﻦ ﺟﺮاﺣﻲ های ارﺗﻮﮔﻨﺎﺗﻴﻚ دوﻓﻜﻲ ﺟﻬﺖ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺗﺰرﻳﻖ خون یا ﻓﺮآورده های خونی ﺑﺮای ﺟﺮاح و ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ اﻫﻤﻴﺖ دارد. ﻫﺪف اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻴﺰان اﺗﻼف ﺧﻮن ﺣﻴﻦ انواع مختلف ﺟﺮاﺣﻲ های ارﺗﻮﮔﻨﺎﺗﻴﻚ ﺑﻮد.

مواد و روش ها: تعداد 92 بیمار در دو گروه یک فک و دوفک وارد مطالعه شدند.جراحی ها در بیمارستان قائم (عج) مشهد و تحت بیهوشی با کم فشاری القایی انجام شد. فشار خون حین جراحی در حد متعادل زیر 100 میلی متر حفظ شد. میزان خونریزی حین عمل با اندازه گیری ساکشن و شمارش گازها توسط تیم بیهوشی صورت پذیرفت و در پایان عمل ثبت شد. در پایان، میزان خونریزی با تفکیک نوع جراحی مشخص و داده ها با آزمون من-ویتنی مورد بررسی قرار گرفت.

یافته ها: تعداد 92 بیمار، با میانگین سنی 64/3±6/23 سال جامعه مورد مطالعه را تشکیل می داد. میانگین میزان اتلاف خون کلی 63/351 میلی لیتر به دست آمد. آزمون من ویتنی نشان داد که میزان خونریزی هم در یک فک و هم در دو فک درگیر در کلاس II به طور معنی داری بیشتر از کلاس III بود (به ترتیب برابر 008/0P= و 040/0P= ) میزان خونریزی در جراحی های تک فک به طور معنی داری کمتر از دو فک بود (برای هر دو 001/0P<. )

نتیجه گیری:با توجه به مطالعه حاضر میزان خونریزی در میان انواع جراحی های ارتوگناتیک بسته به نوع جراحی و تعداد عمل متفاوت می باشد، اﻳﻦ ﻓﺎﻛﺘﻮرها در ﺗﺨﻤﻴﻦ ﻣﻴﺰان اﺗﻼف ﺧﻮن و ﺗﻌﻴﻴﻦ و ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ اﻗﺪاﻣﺎت ﻻزﻣﻪ ﺟﻬﺖ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻨﻲ ﺣﺠﻢ از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ ﻣﺆﺛﺮ اﺳﺖ.

مقدمه: لیکن پلان دهانی به عنوان یکی از ضایعات پیش بدخیم حفره دهان محسوب می شود. از طرفی گلیکوکونژوگیت­های سطح سلول از جمله سیالیک اسید در روند تغییر بدخیمی سلول ها نقش مهمی دارند. در این مطالعه، سطح سیالیک اسید تام بزاق در مبتلایان به لیکن پلان دهانی نوع اروزیو و افراد سالم مقایسه گردید.

مواد و روش ها: در این تحقیق، بزاق غیرتحریکی 60 بیمار مراجعه کننده (30 فرد مبتلا به لیکن پلان و 30 فرد سالم) به بخش بیماری های دهان دانشکده دندانپزشکی زاهدان جمع آوری شد. سطح سیالیک اسید تام بزاق بر پایه روش استاندارد بیوشیمیایی اندازه گیری شد و اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار آماری SPSS با ویرایش 20 و توسط آزمون t-testآنالیز شد

یافته ها: میانگین سطح سیالیک اسید بزاق در افراد مبتلا به لیکن پلان 89/48±63/85 و در افراد سالم 45/26±02/60 میلی گرم در میلی لیتر بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود .

نتیجه گیری: سطح سیالیک اسید تام بزاق در افراد مبتلا به لیکن پلان دهانی نوع اروزیو از افراد سالم بالاتر بود.